Torimer patrzył na odbicie pięknej kobiety w swoim lustrze, które niedawno dostał w spadku od swojego przyjaciela. Lustro, choć wskazywało mu dziewczynę jego marzeń, którą prawdopodobnie uzyska w przyszłości, było bardzo sceptyczne. Nie chciało go podtrzymywać na duchu. W końcu przyszłość nie jest do końca pewna. Nawet, jeżeli sytuacja zapisana jest w gwiazdach i tak zawsze zaistnieje ten pięćdziesięcioprocentowy ułamek wolnej woli, którą posiada i wykorzystuje każdy człowiek.
Czytaj dalej →

***

Nowa era nadchodziła szybkimi krokami. Krzysztof skupił się na organizacji przesyłu ludzi z przeszłości do teraz. Niby wszystko było łatwe. Sposób jak otworzyć Bramę tkwił w jego pamięci. Nawet jeśli na chwile go zapomniał, to instrukcje wyrastały w jego głowie jak chwasty.
Czytaj dalej →

Pewnego razu za górami i lasami była sobie mała wieś. We wsi tej mieszkali ludzie, którym nic nie brakowało, gdyż posiadali niezwykły kwiat. Kwiat zapewniał im wszystko o czym mogliby zamarzyć. Wieśniacy najbardziej potrzebowali dobrych plonów, szczerych uśmiechów, radości i szczęśliwego życia. Opiekunką kwiatu była starsza kobieta, będąca tak wiekowa jak stary dąb na rozstajach drogi. Miała ona dwie wnuczki Miję i Moli. Mija – starsza – była bardzo opanowana i nie trzymały jej się psoty w głowie. Moli chociaż lubiła się wygłupiać, zawsze była miła da innych.
Czytaj dalej →

***

W niedalekiej przeszłości, gdy portal był otwarty tylko w jedną stronę, ktoś ukradł przetłumaczony Czarny Grimuar z biblioteki zakonu braci arian. Ojciec Michał na początku był trochę przejęty, ale napisał od nowa tę księgę. Nie wiadomo było, do jakich niecnych celów księga ta została ukradziona. Rybak także na początku się martwił, ale puścił to w niepamięć.
Czytaj dalej →