Jamy

– niekrzywdzenie Ahimsa,
– prawda Satya,
– niekradzenie Asteya
– wstrzemięźliwość, oddanie Bogu Brahmarcarya
– nieposiadanie, wolność od chciwości Aparigraha

Ahimsa

Poprzez ahimsę rozumiem najpierw zaprzestanie w myśleniu krzywdzenia innych. Nawet gdy myślę albo wyobrażam sobie kogoś cierpiącego, krzywdzę daną osobę na poziomie astralnym, mentalnym, eterycznym. Krzywdzę też samego siebie, gdyż powstają pewne wzorce na moim ciele eterycznym, które przyciągają więcej takiego myślenia i zbliżają do wykonania danej myśli poprzez słowa i czyny. To o tyle jest niebezpieczne, że gdy mag będzie posiadał więcej mocy, nie będzie w stanie jej kontrolować i te wzorce, myślaki, larwy astralne, które wytworzył przez całe swoje życie i się z nich nie oczyszczał inni magowie mogą wykorzystać przeciwko niemu i jemu najbliższym. Gniewając się na kogoś wprawny mag, który jest nam nieprzychylny może przekierować nasz gniew na osobę, która nie jest powiązana z obiektem gniewu. Gdy ma się już pewną moc, taki ładunek gniewu może kogoś skrzywdzić nawet fizycznie.

Ahimsa uczy powstrzymywania się od krzywdzenia w myśleniu, słowie i uczynku. Najlepiej zacząć ahimsę od siebie. Powstrzymać się od jedzenia, które nas krzywdzi oraz używek. Wprowadzić sport w swoje życie, tak by poprawić swoje zdrowie. To da pewną czystość psychofizyczną, dzięki której będzie można zająć się myślami. Poprzez medytację, uważność i skupienie należy wyłapywać myśli krzywdzące innych i je usuwać.

Satya

Prawda was wyzwoli. Prawda przyciąga prawdę, a kłamstwo potęguje kłamstwo. Nie ograniczajcie się do mówienia prawdy. Poprzez Satyę należy działać właściwie umysłem, czynem, słowami i myślami dla dobra swojego i innych. Należy kształtować rzeczywistość w oparciu o prawdę. Gdy weźmiemy odpowiedzialność za siebie, wymawiane słowa, będziemy tą prawdą. Będziemy działać w satyi. Satya także oznacza uważanie na to co się mówi. Klepanie bezsensownych słów, plotek, też jest przeciwieństwem Satyi. Gdyż stwarzamy wtedy wiele połączeń między tym o czym mówimy, a rozmówcami. Bardziej czuli ezoterycy mogą to czuć w różnych częściach ciała.

Asteya

Niekradzenie, powstrzymywanie się od kradzieży nie polega jedynie na tym, że się nie okrada innych z dóbr materialnych. Kradniemy również czas, gdy ktoś nas oczekuje, gdy przypisujemy sobie innych zasługi. Gdy sięgamy po cokolwiek co nam się nie należy. Może to być też wiedza, na którą nie jesteśmy gotowi, której nie zrozumieliśmy. Gdy przestaniemy kraść, wszystko co porzuciliśmy wszystko co porzuciliśmy zacznie napływać od nas samo. Wampiry energetyczne uzależniają się od kradzieży cudzej energii. Przyjmują na siebie jej tak dużo, że w końcu nie są w stanie jej samej produkować, napawając się nią jak narkotykiem.

Brahmarcarya

Jest praktyką nietrwonienia swojej energii. Także seksualnej. To oddanie siebie Bogu poprzez medytację nad wszelkimi jego aspektami ukrytymi w trawie, kwiatach, we wszystkim gdzie możemy poczuć Boga. To uwaga jaką poświęcamy oddając się Bogu. To uważność w obserwowaniu wszystkiego co nas otacza, będąc z tym powiązanym jednocześnie pamiętając, że wszystko z czym się stykamy pochodzi od Boga. Brahmarcarya to skierowanie energii na boskie źródło, tak by się z nim połączyć.

Aparigraha

To praktyka niegromadzenia, nieposiadania. By uwolnić się z koła zachłanności dzisiejszego świata należy ograniczyć swoje potrzeby do minimum. Zaspokajać jedynie te, które potrzebne są nam do życia, zdrowia i szczęścia. Gromadzenie dóbr, zachłanność jest na tyle nie dobre, gdyż nie wykorzystane dobra się nam marnują, a nawet możemy je stracić. Należy dzielić się tym co mamy: pieniędzmi, wiedzą, doświadczeniem. Dzięki temu poznamy siebie.

Nijamy

– czystość Śauca
– zadowolenie Santora
– umiar Tapas
– samopoznanie Śvadhyaya
– poddanie się Bogu iśvarapranidhara

Śauca

Istnieje czystość fizyczna i duchowa. Fizyczna polega na higienie ciała, duchowa – na higienie duszy. Na poziomie fizycznym powinniśmy zachować umiar. Ucieczka poza społeczeństwo nie wchodzi w grę. To źle pojmowana asceza i szkodzenie sobie. Higiena na poziomie duszy to uświadamianie sobie swoich błędów, złych uczynków, myśli oraz zachowań oraz eliminowanie ich. Czyli przepracowanie danego problemu psychologicznie, mentalnie i emocjonalnie. Śauca to również utrzymywanie spokojnego i czystego stanu umysłu. Dzięki temu odkrywamy swoją naturę.

Śantosa

W stanie śantosy odnajdujemy zadowolenie w każdej sytuacji i z każdej sytuacji. Akceptujemy ją dzięki czemu umożliwiamy przekraczać swoje własne uwarunkowania, schematy. Zadowolenie to zrównoważenie między przyjmowanym cierpieniem, a przyjemnościami. Dzięki praktyce śantosy stajemy się szczęśliwi, gdyż odnajdujemy zadowolenie nie tylko w przyjemnościach, ale również w przeciwnościach losu.

Tapas

Poprzez śantosę, czyli gdy znajdujemy zadowolenie w każdej sytuacji, uzyskujemy umiar, czyli zrównoważenie między wrażeniami zmysłowymi. Oczyszczamy umysł, jak również panujemy nad nim. Praktykując Tapas również samopoznajemy siebie, poprzez obserwację i opanowanie tego co do nas przychodzi.

Svadhyaya

Svadhyaya to poznanie siebie, studiowanie wszystkich naszych cech. Nie jest to jedynie działanie intelektualne, ale również empiryczne, emocjonalne i duchowe. Możemy to też robić poprzez studiowanie tekstów, nie zatracając się w nich.

Iśvarapranidhara

To poddanie się Bogu. Sztuką w tym jest pokora. Opanowanie. Robienie tego czego się musi – co jest do zrobienia, a gdy już podejmie się jakieś działania, zaakceptowanie konsekwencji naszych czynów. Wzięcie odpowiedzialności za to co się uczyniło. Poprzez to rozumiem obserwacje i działanie tego co jest dla nas konieczne. Nie zaś uleganie pokusom i zachciankom. Porzucając wieczne zaspokajanie zaprzestajemy walczyć ze sobą. Podporządkowujemy się temu co nas otacza odnajdując w świecie naturalny porządek rzeczy, ale dla nas samych.